Staniewski Mieczysław, pseud. Bom, Gambetta (1879–1927), artysta cyrkowy – klown. Ur. prawdopodobnie w Łodzi, był synem Antoniego, inżyniera mechanika w łódzkich Zakładach Naprawy Parowozów, oraz Anny z Szulców, starszym bratem Bronisława (zob.).
S. rozpoczął pracę w cyrku jako klown dywanowy w zespole Aleksandra Cinisellego w r. 1898. W l. 1899–1918 stworzył z Janem Raduńskim znany duet klownów – «Bim-Bom». W r. 1900 występowali w Warszawie, po czym wyjechali do Rosji. Wprowadzili, jako nowość w repertuarze cyrkowym, śpiewane kuplety (pomysł S-a), cieszące się ogromną popularnością wśród publiczności. W l. 1901–3 S. wraz z Raduńskim zostali zaangażowani do berlińskiego cyrku A. Schumana, z którym występowali też w Pradze. Potem odbyli europejskie tournée (m.in. Praga, Lipsk, Hamburg, Frankfurt nad Menem, Wrocław, Drezno, Paryż, Budapeszt). W r. 1904 wrócili do Petersburga, w l. 1905–7 objeżdżali Ukrainę. Po ponownym powrocie do Petersburga, w r. 1908, duet «Bim-Bom» nagrał pierwszą płytę gramofonową z kupletami. W r. 1912 wydał pieśń na fortepian pt. Serenada u činary (Moskva). W okresie pierwszej wojny światowej S. prowadził w Moskwie przy ul. Twerskiej kawiarnię. Zarabiał też rysowaniem karykatur. Rysował m.in. Kazimierza Ehrenberga, Stefana Jaracza, Mieczysława Limanowskiego i Tadeusza Micińskiego. W r. 1918 wrócił na arenę cyrku moskiewskiego. Za dowcip antybolszewicki, powiedziany w czasie występu, został pobity.
Wkrótce potem S. wyjechał do Polski, dokąd sprowadził też Raduńskiego. Przez jeden sezon występowali razem w cyrku Stanisława Mroczkowskiego na ul. Ordynackiej w Warszawie, ale w r.n. zaprzestali współpracy i Raduński wyjechał do Rygi. Odtąd S. występował w cyrkach na terenie Polski. Był ponoć błyskotliwym parodystą, doskonałym komikiem, po trosze poetą, wszechstronnie uzdolnionym muzycznie. Zmarł na gruźlicę 1 V 1927 w Otwocku, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.
S. był żonaty, danych osobowych żony nie udało się ustalić.
Syn S-a Eugeniusz, absolwent moskiewskiego konserwatorium muzycznego (skrzypce i dyrygentura), został w r. 1918 za działalność antybolszewicką aresztowany i przetrzymywany w więzieniu na Butyrkach. Po zwolnieniu zbiegł na Syberię, gdzie przebywał przez dwa lata w Semipałatyńsku, pracując jako kapelmistrz i skrzypek. Następnie wrócił do kraju przez Rumunię. Przejął po ojcu cyrkowy pseud. Bom i występował jako klown, a także dyrygował orkiestrą w cyrku zorganizowanym przez stryja. Pisał piosenki (tekst i muzykę) do swych występów. Zmarł na gruźlicę w Warszawie w r. 1941.
Bibliogr. Warszawy, V; – Enc. Powsz. (PWN); Enc. Warszawy (1994), (Cyrk na Ordynackiej); – Cmentarz Powązkowski w Warszawie, W. 2002; Masanov I. F., Slovar’ psevdonimov, Moskva 1956–60; – Filler W., Cyrk, czyli emocje pradziadków, W. 1963 s. 100, 123, 125–9, 138; – [Manc E.] Din-Don, Wspomnienie klowna, Oprac. Z. Adrjański, W. 1961 s. 42, 68–77, 94, (fot. s. 33); Radunskij J. S., Zapiski starogo klovna, Oprac. J. V. Engel, Moskva 1954 s. 10 (fot.), s. 66–82, 85, 101–2, 118; – „ABC” 1928 nr z 31 X; „Dzien. Białostocki” 1925 nr z 21 IV; „Knižnaja letopis” God 6: 1912 č. 2; – Nekrologi: „Kur. Warsz.” 1927 nr 119, 122; – AP w W.: Teki Korotyńskich, sygn. VIII/27.
Stanisław Konarski